Jaka jest dla Was najbardziej wartościowa cecha w drugim człowieku ? Spotkaliście się kiedyś z sytuacją przedstawioną przeze mnie ?

Chyba każdy z nas ma osobę, do której ma mieszane uczucia. Czasami jest pięknie, jesteśmy szczęśliwi, ale wystarczy jeden "nie taki" gest, złe słowo i radość zamienia się w smutek, a śmiech w łzy. I co? Zostajemy sami. Jak to jest, że są znajomości, które nas ranią, ale nie możemy ich zakończyć? Trwamy w nich, wierząc, że będzie lepiej. Prawda jest taka, że jeżeli ktoś nas krzywdzi, powinniśmy się od niego odizolować. Nie trzymajmy przy sobie kogoś, kto na to nie zasługuje. Na świecie są miliardy ludzi. Na pewno znajdziemy kogoś, kto zasługuje na naszą przyjaźń. Trzymając taką osobę przy sobie, tworzymy niepotrzebną nadzieję. Przyjaciel nie jest tylko na chwilę, ani tylko wtedy kiedy jest dobrze. Przyjaciel jest na zawsze, nieważne czy zawalił Ci się świat czy jest to drobny problem, on po prostu będzie przy Tobie i będzie Cię wspierał. A po co Ci ktoś na kogo nie możesz liczyć? Nie otaczaj się fałszywymi ludźmi. Po prostu nie warto. Ciężko jest znaleźć tę prawdziwą przyjaźń czy miłość, to prawda, ale co daje Ci ta udawana? Niestety ludzie są jacy są i nie można  wszystkim zaufać. Niektórzy chcą dla nas jak najgorzej. Mimo wszystko, nie warto się oszukiwać i ciągnąć czegoś co nie ma sensu. Dopóki tego nie zakończysz nie ruszysz dalej. A  może prawdziwa przyjaźń czy miłość jest na wyciągnięcie ręki tylko tego nie zauważasz?

/~Kinga

Każdy chyba zna siebie samego najlepiej i wie kim jest w środku, lecz na zewnątrz często udajemy kogoś innego. Dlaczego? Ano dlatego, żeby dopasować się do towarzystwa w jakim przebywamy, by nie wyjść na tego "odstającego" od grupy. W pewnym sensie to rozumiem, ale na dłuższą metę to nie przejdzie. Jest to męczące, udawać kogoś kim się nie jest. Prawdziwą odwagą wykazujemy się wtedy, gdy jesteśmy po prostu sobą, ponieważ wystawiamy się na krytykę "realnych nas", która może nas dotknąć. 

A co z sytuacjami, kiedy zmieniamy się względem otaczających nas osób? Inaczej zachowujemy się w stosunku do znajomych, rodziny czy przyjaciół. To normalne, że przy bliskich nasze zachowanie jest inne niż przy znajomych. Moim zdaniem to nie jest minusem jak we wcześniejszym przykładzie. Powiedziałabym nawet, że jest to plusem, ponieważ każdy powinien mieć "stopień wtajemniczenia" w nasze sprawy, tym którym ufamy i wiemy, że nas nie zawiodą, powierzamy nasze sekrety i dzielimy się ważnymi dla nas rzeczami, a dla osób, które lubimy, ale znamy się średnio, ograniczamy informacje do tych, które są "bezpieczne do wypowiedzenia". Uważam, że pomimo wszystko powinniśmy być sobą, jednak dzielić się informacjami z danymi osobami, z głową, by nie wynikły z tego jakieś nieprzyjemności. Nie mówię tu o kłamstwie, a zwyczajnie o tym, że niektóre rzeczy po prostu lepiej jest zachować dla siebie :). /Klaudia

Mieliście taką sytuację, że ktoś kiedyś rozpowiedział, daną w sekrecie, ważną dla Was rzecz? Zgadzacie się ze mną?

 

Uczucia jest to coś, co ukrywam głęboko w sobie. Nie lubię jak ktoś wie o mnie za dużo. Nie ufam przypadkowym ludziom. Nie mówię o sobie pewnych rzeczy. Ludzie poznają mnie na tyle, na ile im pozwolę. Nie powtarzam codziennie przyjaciołom jak bardzo mi ma nich zależy, oni to po prostu wiedzą. Denerwuje mnie to, że ktoś może mnie zranić. No bo nie oszukujmy się ludzie zawodzą. Nawet nieświadomie potrafią nas zranić. Najgorsze w tym wszystkim to, że najbardziej cierpimy przez przyjaciół. Tych, którzy powinni nas wspierać i być z nami w trudnych momentach. Oni nie zawsze tego chcą, ale wychodzi różnie. Takie jest życie i tego nie zmienimy. Nie wszyscy są tacy, ale każdy popełnia błędy. Tylko, że niektórych nie da się naprawić. Niektórzy tego nie rozumieją, tak jak nie doceniają tego co jest naprawdę ważne. Zwracajmy uwagę na to komu ufamy, nie wszyscy na to zasługują. Tak jak nie wszyscy chcą dla nas dobrze, ale to nie oznacza, że każdy jest taki sam. Są osoby, które zasługują na drugą szansę i w pełni ją wykorzystają. Nie oceniajmy każdego na starcie, bo możemy się zdziwić. Pozory mylą, a ktoś może się okazać inny niż nam się wydawało.


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

No i ostatnia rzecz, czyli naszyjnik. Jego jedyny minus to kolor, jest ładny, ale na stronie ten fiolet był troszkę jaśniejszy. Jego jakość mnie zdziwiła, bo jest naprawdę dobra. Myślę o zamówieniu podobnego w innym kolorze :D

"Mam dość fałszywych ludzi, fałszywego uśmiechu, fałszywych uścisków, fałszywych przyjaciół, fałszywych marzeń" 

Jak to jest, że raz zburzone zaufanie tak trudno jest odbudować? Dlaczego na tym świecie jest tak wielu fałszywych ludzi? Dlaczego są osoby, którym możemy ufać od pierwszego spotkania, a niektórym nie możemy zaufać po roku znajomości? Życie nigdy nie było, nie jest i nie będzie łatwe. Dlaczego ludzie jeszcze je utrudniają? Fałszywość jest to jedna z największych chorób XXI w. nie mówiąc już o kłamstwie. Mnie zastanawia tylko po co ranić innych? Niektórzy myślą, że jak ośmieszą kogoś są lepsi. a tak naprawdę pokazują jak bardzo są słabi. Powinniśmy brać odpowiedzialność za swoje czyny, nie wszystko damy radę naprawić. Nie zawsze dostaniemy druga szansę.  Czasami jeden bład kosztuje nas bardzo dużo, za dużo... Po co później żałować? 

"Nie trzeba pistoletu, żeby zabić- wystarczy odpowiednio dobrać słowa"

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Jakiś czas temu podjęłyśmy współpracę z kilkoma sklepami, więc poniżej możecie zobaczyć kilka rzeczy, które otrzymałyśmy. Przepraszam Was za jakość zdjęć, ale z powodu pogody zdjęcia musiały być robione w domu , co widać po zielonej ścianie, no cóż :D

Zaful:

Dresslily:

Bluzka- Kilk

Bluzka- Klik

Dlaczego ludzie są chciwi? Czemu są tacy zawistni, liczą się dla nich tylko pieniądze? Każdy miałby inną opinię na ten temat, jednak ja sądzę, że po prostu już taka nasza natura, że nie jesteśmy idealni. Fakt. Ale to nie zmienia tego, że w obecnych czasach ludzie coraz bardziej patrzą tylko na zysk, na to by mieć coraz więcej pieniędzy, łatwo się wzbogacić, bez wysiłku. Spójrzmy chociaż na to traktowanie z góry, bo ma się więcej "mamony". Dla mnie jest to okropne. Wydaje mi się, że głównie tacy ludzie, po prostu mają taki charakter, bo jednak, gdy ktoś jest uczciwy i sam pracuje na swoje osiągnięcia nie zwróci się od razu w drugą stronę (no chyba, że ma słaby charakter i skusi go propozycja łatwego zysku). Coraz więcej "rośnie" pseudo-firm, które niby mają jakiś asortyment, ale kiedy zapłacisz za daną rzecz, nagle okazuje się, że tak naprawdę utopiłeś pieniądze w niczym, dałeś tylko zarobić oszustom. Niestety nas spotkała także podobna sytuacja ze strony Stylewe. Miałyśmy ustalone co i jak, wykonałyśmy polecenia, a nagle po tym - zero odzewu. NIE polecamy tego sklepu.

Co tu dużo mówić... takich sklepów i sklepików jest na pęczki, trudno jest właściwie ocenić czy dany sklep jest uczciwy czy nie, ale ja polecam czytanie opinii, bo naprawdę w większości są one bardzo pomocne. Wracając do tematu łatwego zysku, nie rozumiem czemu ludzie nie potrafią uczciwie na siebie zapracować, osiągnąć coś samemu. Przecież to jest później taka satysfakcja, że jednak Ci się udało i to tylko swoją ciężką pracą. Wydaje mi się, że to przez to, że zwyczajnie są leniwi, wolą pójść na łatwiznę. Jednak ja uważam, że nie ma nic lepszego niż spełnienie, bo coś ci się udało osiągnąć samemu, a nie oszukując na lewo i prawo. :)

A Wy co o tym sądzicie? Zostaliście kiedyś oszukani?

 

Fałszywość, dwulicowość - skąd ona się bierze ? Ktoś kogoś nie lubi, okej. Ale dlaczego fałszywe osoby ranią także swoich, jak mówią "bliskich" ? Skoro niby im na nich zależy, a więc po co ? Może odpowiedź dla jednych jest prosta, dla innych nie, ale z mojego punktu widzenia chodzi tu zwyczajnie o zazdrość. Na przykład; chwali twoją nową bluzkę, gdy zjawisz się w niej w szkole, ale natychmiast, kiedy odejdziesz parę kroków, ta osoba już obrabia ciebie za twoimi plecami mówiąc o tobie niewybredne rzeczy i o twojej "świetnej" bluzce, która tak naprawdę jest przecież okropna. W takiej sytuacji tak naprawdę widać słabość takich osób, same chciałyby znaleźć się na twoim miejscu, ale zamiast zabrać się za to, by coś w sobie zmienić wolą poobrabiać kogoś, gdy o tym nie wie, bo przecież "jak on może być lepszy ode mnie ?! Muszę go zgnoić, by przestał być taki "idealny". Ale nadal jest to dość niezrozumiałe czemu bawią się w "przyjaciół" ? Równie dobrze mogłyby obrażać cię nie będąc twoimi "przyjaciółmi". O nie, nie.. Im to sprawia przyjemność. To, że choć przez chwilę uda im się zmienić pogląd innych na twoją osobę. Każde twoje potknięcie sprawia im radość, utwierdza ich w przekonaniu, że to jest fajne. Tak myślą, lecz do czasu. W rzeczywistości ta zazdrość i nienawiść, którą do ciebie żywią zaczyna ich zżerać od środka. Bo, powiedzmy sobie szczerze, czy da się chodzić ciągle wściekłym na drugą osobę ? Z początku może i tak, lecz później zaczyna się to robić męczące, lecz po co sobie odpuścić? Przecież to będzie wyglądać jakbym to ja przegrała?! - I tak błędne koło się zamyka. Takie osoby zwykle nie potrafią odpuścić, będą pluć jadem dopóki będziesz w ich zasięgu, unosić się swoją dumą, ale nie wiedzą, że właśnie na tym polega ich słabość. Osoba, po której spływałoby co robi TA DRUGA zwyczajnie, by ją zignorowała, ale nie oni, więc tym pokazują, że ich to ciągle boli, nie zdając sobie z tego sprawy. 

Sama kiedyś znalazłam się w sidłach takiej fałszywej przyjaźni, być może obudziłam się zbyt późno, ale lepiej późno niż wcale. Być może jest mi trochę żal, że straciłam tyle czasu, ale nie do końca, ponieważ nauczyłam się wielu rzeczy m.in. tego, że to nie z tobą jest coś nie tak, tylko oni nie czują się dobrze sami ze sobą, a swoją złość przelewają na ciebie czerpiąc z tego radość. 

Podsumowując, sądzę, że nie warto marnować energię na takie osoby. Fałszywi ludzie, byli, są i będą, nie zmienimy tego, ale nie możemy pozwolić też na to, by oni zmienili nas.  ;)

*Jestem chora, więc dziś bez zdjęć, ale z cytatami, które sądzę, że pasują do tego tematu :)* /Klaudia

Co Wy myślicie o takich osobach? Przeżyliście kiedyś fałszywą przyjaźń?

"Dziękuję za kłamstwa, przez chwilę były miłe"

Na świecie nie ma osoby, która by nie kłamała chociaż raz. Na to nie ma lekarstwa. To, że ty nie kłamiesz, nie znaczy, że nikt tego nie robi. Po jakimś czasie tracisz wiarę w ludzi. Zaczynasz myśleć, że skoro ktoś taki jest- wszyscy są tacy. Otóż nie. Niektórzy są inni. Dlaczego? Bo wiedzą jakie są tego konsekwencje. Kłamstwo niszczy wszystko. Nieważne czy ,w dobrej wierze, czy nie. Kłamstwo to kłamstwo. Może przez chwilę będzie miło, ale to jest złudne. Nie można żyć w kłamstwie, bo jaki to ma sens? Po co wierzyć w coś co nie jest prawdziwe? Prawda zaboli raz, a kłamstwo za każdym razem, gdy się o nim wspomni. Ludzie są różni, więc nie powinniśmy ograniczać kontaktów z innymi, przez jedną osobę. Nie każdy jest taki sam. Czasami długo się naczekamy, aż spotkamy kogoś komu możemy w pełni zaufać, ale przynajmniej wtedy docenimy to- na co tak długo czekaliśmy. Dla mnie życie bez szczerości to świat czegoś co nigdy się nie wydarzy. "Piękny świat" marzeń, nadziei i szczęścia. Ale... Czy potrzebny ci ten świat? Przecież to nie to samo co rzeczywistość. Takie życie jest łatwiejsze, ale przecież kiedyś dopadnie nas bolesna prawda. Pewnie pomyślisz, że to czy inni mówią Ci prawdę nie zależy od Ciebie. Ja jednak myślę inaczej. Otaczaj się ludźmi, którym możesz zaufać. Fałszywi przyjaciele? Im podziękuj.  Zasługujesz na coś lepszego. Czasami nie potrafisz wyznać komuś bolesnej, a nawet strasznej prawdy, ale postaw się na miejscu tej osoby. Chciałabyś wiedzieć? Ja też. Zrób to delikatnie, ale nie ukrywaj tego.
Pamiętaj, że okłamując innych możesz ich zranić. Raz zburzone zaufanie trudno jest odbudować. O niektórych rzeczach nie można tak po prostu zapomnieć.