Przez całe życie mierzymy się ze stawianymi nam wymaganiami i wyzwaniami, nie tylko przez nas samych, ale także np. szkołę, rodziców czy innych ludzi. Musimy wejść na dany poziom, aby uzyskać uznanie i coś osiągnąć. Niekiedy cel ludzi, mija się z naszym. A trudności jakie napotykamy zdają się piętrzyć, co tylko nas frustruje, lecz zadowala innych. W takim momencie warto zadać sobie pytanie: czy to co robię jest warte tego wysiłku? I nie mówię tu teraz o tym, by przy byle problemie od razu się poddawać. Co to, to nie. Ale czasem warto przewartościować sobie to co robimy, czy daje nam satysfakcję i zaspokaja nasze ambicje, czy wręcz przeciwnie, tylko nas hamuje. Oczywiście powinniśmy starać się, aby nasi rodzice byli z nas dumni, by byli szczęśliwi. Starać się wypełniać nasze obowiązki związane ze szkołą, pracą, życiem codziennym, nie zaniedbywać ich, lecz jednocześnie pamiętać o tym, by siebie w tym wszystkim nie zatracić. By nie stać się maszyną wykonującą polecenia. Warto czasem się zatrzymać i pomyśleć w jakim kierunku zmierzamy. A jeśli mówimy o samorealizacji, należy pamiętać, że nie zawsze to, co jest dobre według innych, będzie faktycznie dla nas dobre. I nie ma w tym nic złego. Po prostu jedni nadają się do jakiejś rzeczy, a drudzy niekoniecznie, lecz będą przodować w innej dziedzinie, w której ci pierwsi nie będą. Taka kolej rzeczy, że czasem trzeba wyłamać się z narzuconych nam schematów, by być szczęśliwym. Niestety nie zawsze da się wszystkim dogodzić, ale na tym polega sztuka bycia odważnym, by potrafić postawić na swoim, wtedy kiedy jest to konieczne. /Klaudia

Świeży start, krok w nieznane, opuszczenie bezpiecznej przystani - te wszystkie hasła wydają się tak kuszące, a jednocześnie tak bardzo się ich boimy. Nowe początki - choć potrzebne - nigdy nie są łatwe i usłane różami. Niejednokrotnie wymagają od nas sporej odwagi, lecz to co dzięki nim zyskujemy zdecydowanie jest warte ryzyka. Taka jest kolej życia, że coś się kończy, a coś zaczyna, ale nie oznacza to z góry czegoś złego. Sama coś o tym wiem, ponieważ jeszcze do niedawna, nie do końca byłam przekonana do nadchodzących zmian w moim życiu, ale po dłuższym namyśle stwierdziłam, że powinnam dać tym pomysłom szansę. To, że jestem do czegoś sceptycznie nastawiona, nie znaczy, iż musi być stricte złe. Tak jest z wieloma rzeczami, lecz bardzo często w późniejszym rozliczeniu okazuje się, że wyszły nam one na plus. Najtrudniejsze jest postawienie tego pierwszego kroku, ponieważ obarczony jest prawdopodobieństwem, że coś pójdzie nie tak. Potem, gdy nabierzemy już wiatru w żagle, każdy kolejny krok ku zmianie zdaje się być łatwiejszy. Dlatego nie warto zamykać się na nowe rozwiązania, ponieważ mogą nas poprowadzić w kierunku o jakim nawet wcześniej nie śniliśmy. /Klaudia